Sommige mensen zijn bang om slangenhuisdieren te houden omdat ze ze kunnen bijten. Er zijn echter slangenrassen zonder tanden die je kunt houden zonder angst voor beten.
Terwijl sommige mensen bang zijn voor slangen, houden anderen van hun huisdierenslangen. Het begrijpen van deze potentieel dodelijke wezens is cruciaal wanneer je samenleeft met deze wilde wezens, ongeacht je mening over slangen. Onderzoek dus goed voordat u beslist welke soort u als huisdierenslang wilt houden.
Zijn huisdierenslangen tandeloos?
Dasypeltis, melkslang, Indiase ei-etende slang, groene slang, waterslang, kousebandslang en rattenslang zijn allemaal niet-giftige slangen en tandeloze slangen die uitstekende huisdierenslangen zijn. Onder de juiste omstandigheden kunnen deze slangen meer dan tien jaar bij je leven.
Hoewel sommige slangen kleine tanden kunnen hebben, worden ze nog steeds correct geclassificeerd als slangen zonder tanden omdat de tanden vaak niet erg belangrijk zijn. Bovendien zijn de slangen, zelfs met de kleine tanden, nog steeds niet gevaarlijk.
Lees verder als je gefascineerd bent door slangen en er een tot je nieuwe beste vriend wilt maken, maar bang bent dat je het verkeerde slangenras voor je krijgt.
7 huisdierenslangen zonder tanden
1. Dasypeltis
Dasypeltis gansi is een ei-etende slang zonder tanden. Omdat ze geen tanden hebben om levende prooien te consumeren, overleven ze volledig op eieren. Ze hebben uitsteeksels in hun mond, die ze gebruiken om eieren te kraken en de loshangende kaak waarmee ze een ei kunnen doorslikken.
Terwijl tal van andere slangensoorten vogeleieren en andere reptielen consumeren, is geen enkele zo bijzonder als de ei-etende slang.
Verdedigingsmechanisme
Het gebrek aan extra verdedigingen van de Dasypeltis dwingt hem om over zijn schalen te wrijven en gezamenlijk een sissend geluid te produceren. De Dasypeltis gansi is perfect voor opsluiting vanwege zijn vredige karakter. Veel mensen adopteren deze slangen als huisdier omdat ze ze niet kunnen verwonden met een beet of gif.
Habitat
Dasypeltis is een soort afkomstig uit het Afrikaanse continent. Dasypeltis omvat zeventien verschillende soorten die de voorkeur geven aan bosrijke en beboste gebieden met een hoge vogelpopulatie. Omdat eieren hun enige voedselbron zijn, is het van vitaal belang om veel vogels in de buurt te hebben.
Dasypeltis is een geslacht van zeventien wijdverspreide soorten in heel Afrika en blijft meestal binnen hun territorium.
Eten en jagen
Het vermogen van de slang om te klimmen draagt bij aan hun eetgewoonten. Deze slangen behoren tot ‘s werelds beste klimmers, snel stijgende rotsen en bomen. In combinatie met hun sterke reukvermogen kunnen deze slangen eieren in verre bomen bijna ruiken.
Ze kunnen zien of een ei te veel is gerijpt om te eten of verrot is zonder het open te breken vanwege hun acute reukvermogen.
Als ze een ei ontdekken, wordt de situatie behoorlijk spannend. De slang begint door zijn kaken rond het ei te klemmen en het in zijn slokdarm te drukken. Hoewel alle slangen flexibele kaken hebben, hebben de monden en nekken van eiereters extra rekbare ligamenten, wat hen een voorsprong biedt.
Bovendien, omdat ei-eters geen tanden hebben, hebben ze geen moeite om het ei door te slikken.
2. Indische eieretende slang
De Westermanni, of Indiase eieretende slang, lijkt op de Dasypeltis. Deze glanzende bruine of zwarte slang is gespikkeld met blauwwitte stippen en heeft een crèmekleurige streep die over zijn rug loopt. Deze slang is uitzonderlijk bedreven in het doorkruisen van dichte vegetatie en neemt een slechte houding aan om potentiële aanvallers af te schrikken.
Het bijten van aanvallers is vruchteloos omdat de slang geen tanden heeft.
Gedrag
De nachtelijke of dagelijkse Indiase ei-etende slang is een landslang die planten met ongelooflijk talent schaalt. Het tilt het voorste deel van zijn lichaam op om zichzelf te beschermen, wat resulteert in ‘S-vormige spiralen’.
Eetpatroon
De Westermanni-slang eet uitsluitend onontwikkelde vogeleieren. Het heeft verschillende kenmerkende modificaties, waaronder verlengingen van de halswervels die zich uitstrekken tot in de darm, wervelhypofyse en hulp bij het kraken van eieren.
3. Melkslang
De Lampropeltis is een bekende slang die wordt toegeschreven aan zijn levendige kleuren en aangename houding. Deze slangen zijn populair bij dierenbezitters en worden af en toe een favoriet bij fans genoemd vanwege hun vermogen om zich met succes in gevangenschap voort te planten.
Hoewel sommigen misschien bang zijn voor de melkslang vanwege de voorouders van de koningsslang, zijn ze ongevaarlijk. Omdat melkslangen geen hoektanden en zichtbare tanden hebben, is een beet van één geheel ongevaarlijk voor de mens.
Uiterlijk
Melkslangen zijn er in verschillende vormen en tinten, maar ze hebben allemaal een gestreepte kleur. Deze banden kunnen wit, zwart of rood zijn en het is typisch om afwisselende banden van verschillende kleuren te zien. Scheid de levendige banden met geel, wit of oranje.
De vettere balken zijn verder in het zwart gedefinieerd. Bovendien hebben talloze melkslangen een zachte Y- of V-curve naar hun nek.
Habitat
Melkslangen gedijen in verschillende habitats vanwege hun uitgebreide assortiment. Hoewel ze de voorkeur geven aan beboste omgevingen, zijn ze ook te vinden in velden, landbouwgebieden, rotspartijen en schuren.
De slangen verstoppen zich overdag het liefst op planken, onder rotsen of in de diepste hoeken en gaten van de schuur.
Gedrag
Melkslangen zijn nachtdieren, solitaire reptielen die meestal rond de schemering en nacht actief zijn. Ze hebben de neiging om de hele dag naar buiten te gaan als het weer slecht is of als het onder het vriespunt is. Op warme dagen verschuilen de slangen zich echter onder boomstammen, rotsen of grotten.
Jagen en jagen
Melkslangen zijn carnivoren die op andere slangen en dieren jagen. In agrarische contexten zijn ratten, muizen, woelmuizen en andere knaagdieren een veelvoorkomende prooi. Ze hebben ook de neiging om af en toe hun giftige dubbelgangers van koraalslangen te verslinden.
Melkslangen zijn machtig als het gaat om vernauwing. Ze omsingelen hun prooi totdat het hart van het slachtoffer stopt met kloppen vanwege een gebrek aan bloedstroom en consumeren het vervolgens volledig nadat de prooi is gestorven.
4. Groene slang
Groene slangen worden ingedeeld in twee ondersoorten:
De ruwe groene slang
Opheodrys aestivus is een meerjarige kruidachtige plant die gedijt in South Carolina en Georgia. De slang kan snel door planten bewegen en overleeft door insecten en kleine wormen te eten.
Ze zijn niet helemaal tandeloos, want ze hebben kleine, licht gebogen tanden waarmee ze hun voedingsbehoeften kunnen verslinden.
De gladde groene slang
Opheodrys vernalis wordt gevonden in de Appalachen. Hoewel deze slang niet giftig is, bijt hij af en toe.
Zowel gladde als ruwe groene slangen hebben rustige persoonlijkheden waardoor ze ideaal zijn voor gevangenschap en voor het eerst slangenbezitters.
Dieet en voeding
De groene slangen zijn vleeseters. De insecten en spinnen die ze consumeren zijn hooiwagens, rupsen zonder ruggengraat, motten, slakken, mieren, slakken en wormen.
Bevolking en bevolkingsbedreigingen
Roofdieren die op gladde groene slangen jagen, zijn onder meer de roodstaartbuizerd, beren, vossen, wasberen en katten.
Hoewel er geen schatting is van de totale populatie van de gladde groene slang, is hij alomtegenwoordig en uitgebreid in zijn leefgebied. De rode lijst van de IUCN heeft deze soort gedegradeerd tot minst zorgwekkend en de populatie is stabiel.
Omgevingsspecifieke niche
Gladde groene slangen dragen aanzienlijk bij aan de ecologie van hun leefgebieden door de populaties van hun prooisoorten te reguleren, die voedsel leveren aan omringende roofdieren.
Paringsgewoonten
Vrouwtjes leggen eieren in twee legsels van vier tot zes eieren van juni tot september, en gladde groene slangen paren in het midden van de lente of de zomer. Vrouwtjes leggen hun eieren op verschillende locaties, waaronder rattenholen, zaagselhopen, rottende plantenheuvels en rottende boomstammen.
De vrouwelijke gladde groene slangen kunnen gezamenlijk nestelen in de noordelijke delen van het leefgebied.
5. Kousebandslang
De Thamnophis, of Kousebandslang, is een veel voorkomende soort die voorkomt in Midden- en Noord-Amerika. Deze slangen zijn zeer adaptief en kunnen in verschillende habitats overleven. Kousebandslangen zijn gewoonlijk volgzaam, maar zullen krullen en toeslaan als ze worden uitgelokt.
Vanwege de relatief weinige hoektanden wordt hun aanval niet als zeer gevaarlijk voor de mens beschouwd.
Fysieke eigenschappen
Kousebandslangen zijn er in verschillende kleuren, maar de meeste hebben drie strepen, één in het midden van de rug en aan elke onderkant van hun frame. Bij de meeste soorten zijn de lijnen geel of groen. Dit is echter afhankelijk van de soort en de geografische regio.
De slangen met ingewikkelde vlekkerige patronen tussen hun strepen lijken geruit.
Habitat
Kousebandslangen zijn alleseters en passen zich aan verschillende omgevingen aan. Ze houden van habitats in de buurt van water, maar zijn ook te vinden in weiden, bossen en met gras begroeide heuvels, vooral in het droge westen.
De slangen zijn voornamelijk te vinden in de Atlantische Oceaan via de Stille Oceaan en het zuiden van Canada.
Gebruiken
Kousebandslangen zijn overdag het meest energiek, snel en blijven het liefst op de grond; niettemin zullen bepaalde soorten opklimmen in struiken of wijnstokken. Het is ook gemakkelijk op te merken dat bepaalde soorten hoger gaan dan andere in struiken.
Eetpatroon
Kousebandslangen jagen voornamelijk op amfibieën, vissen en regenwormen, maar kunnen ook andere soorten eten. Deze slangen vangen hun prooi met hun krachtige kaken en reflexen. Net als de meeste andere slangen consumeren kousebandslangen hun voedsel als geheel.
Het speeksel van bepaalde soorten bevat een klein neurotoxine dat verlamming veroorzaakt, waardoor kleine prooien comfortabeler kunnen worden ingeslikt.
Aan de andere kant kan de gigantische prooi worden getrokken en gebeten totdat de dood optreedt als gevolg van het trauma.
6. Waterslang
Nerodia, of waterslangen, worden op grote schaal verkeerd begrepen. Vanwege hun voorliefde om in water te leven, worden deze slangen vaak verward met watten. De gewone waterslang is echter goedaardig en niet-giftig, en zijn beten laten slechts een kras achter.
De waterslang is een van de beste slangen om als huisdier te houden. Ze hebben geen onderhoud nodig, vormen geen gevaar voor mensen en zijn zelfs acceptabel voor peuters. Hoewel deze slangen meestal tandeloos zijn, hebben ze kleine hoektanden en bijten ze wanneer ze worden uitgelokt.
Gedrag
Waterslangen hebben een negatieve reputatie als agressief. Bij aanraking bijten of sissen ze als een soort bescherming. Als gevolg daarvan maken ze arme huisdieren. Als deze slangen niet op de juiste manier worden aangepakt, kunnen ze vijandig worden wanneer ze worden geconfronteerd.
Waterslangen klimmen graag in bomen en rusten op de takken boven het water. Als ze schrikken, duiken ze het water in. Het zijn voornamelijk dag- en solitaire dieren, maar ze kunnen soms ook ‘s nachts jagen.
Ze overwinteren in de winter en zijn sociaal in de volgende winterslaapdagen. Gedurende deze tijd zijn groepen welkom om samen te koesteren.
Wanneer ze worden bedreigd, laten klieren aan de randen van waterslangen een muskachtig materiaal vrij dat kan worden afgevoerd. Waterslangen hebben de neiging om te poepen en te kotsen als ze bang of geïrriteerd zijn.
Consumptie en jacht
Waterslangen voeden zich het liefst in de buurt van of in water. Als gevolg hiervan zijn amfibieën en vissen vaak hun gemeenschappelijke prooi. De slangen zijn ook als trage vissen. Zodra ze ongeveer 1,5 voet bereiken, schakelen grote waterslangen over van vissen naar gigantische kikkers en amfibieën. Kleinere waterslangen blijven echter vooral viseters.
Waterslangen eten hun prooi levend op. Ze wachten in ondiep water met hun mond wijd open tot een prooi langs hen heen zwemt en sluiten dan hun kaken om hen heen.
7. Rattenslang
Hoewel de rattenslang tanden heeft, staat hij op deze lijst vanwege het lage niveau van schade dat door deze tanden wordt veroorzaakt. Vanwege het kleine formaat van de rattenslang schrapen zijn tanden nauwelijks het vlees. Wanneer gebeten door een rattenslang, vertoont de beet meestal talrijke littekens op de huid.
De Elaphe is een veel voorkomende slang die in heel Noord-Amerika voorkomt. De snelheidsslang kan, net als andere slangen, hun kaken losmaken om zijn favoriete prooi, ratten, in te slikken.
Hun kleine, naaldachtige tanden helpen hen bij deze activiteit door de ratten te helpen opnemen. Omdat rattenslangen constrictors zijn, hebben ze geen tanden nodig om hun prooi te consumeren. Rattenslangen zijn populair bij slangenliefhebbers vanwege hun lage onderhoudsvereisten.
Uiterlijk
Rattenslangen zijn verkrijgbaar in een scala aan kleuren en patronen. U kunt strepen, vlekken, een mix van beide of één effen kleur vinden.
De soorten zijn verkrijgbaar in verschillende tinten, waaronder rood, zwart, bruin, grijs, geel en zwart-wit.
Ze hebben een wigvormig hoofd, gekielde schubben en slanke lichamen. Hun pupillen zijn rond zoals die van andere niet-giftige slangen.
Habitat
Rattenslangen komen voor in heel Noord-Amerika, van Midden-Amerika tot Zuid-Canada. Hun omgevingen variëren met soorten.
Gebruiken
Het gedrag van rattenslangen verschilt per soort. Net als de zwarte rattenslang, staan bepaalde soorten erom bekend verlegen maar agressief te zijn wanneer ze in het nauw worden gedreven.
Wanneer ze worden benaderd door een roofdier of door een persoon worden aangeraakt, stoten ze een geurige musk uit die ze met hun achterste verspreiden.
