De vraag of Duitse herders al dan niet buitensporige blaffers zijn, komt steeds weer op, dus ik heb wat gegevens verzameld die je kunnen helpen beslissen of een Duitse herder al dan niet een leuke toevoeging aan je gezin zou zijn.
Blaffen Duitse herders veel?
De Duitse herdershond is berucht om zijn overmatig geblaf. Instinctief hoeden ze dieren vanwege hun afkomst. Blaffen was nodig om hun werk te doen en in veel situaties is dat nog steeds het geval.
Over het algemeen zijn ze gemakkelijk te trainen en blaffen ze alleen als er iets cruciaals is om met hun eigenaar of familie te communiceren. Dit is het beste hondenras dat je kunt krijgen als je een hond wilt die zich bewust is van zijn omgeving en bescherming nodig heeft.
Waarom blaffen Duitse herders?
Duitse herders blaffen als een middel tot zelfverdediging en/of territorium/gezinsbescherming. Het hangt er allemaal vanaf of ze voedsel verdedigen of bang worden gemaakt door een beer als ze beginnen te blaffen.
Het kan ook worden geïnterpreteerd als een oproep tot aandacht van een drukke eigenaar voor een potentiële indringer. Het volume van hun geblaf wordt sterk beïnvloed door hun mentale en emotionele toestand.
Om praktische redenen is de Duitse Herder vanaf het begin ontwikkeld. Ze hebben een uitzonderlijk IQ, een beschermend karakter en een scherp bewustzijn van de stemmingen, problemen en gebeurtenissen om hen heen.
Vanwege hun werkende aard blafte dit ras vaak om de kudde of mensen te waarschuwen voor dreigend gevaar.
Toch kunnen ze in de hedendaagse wereld een breed scala aan taken uitvoeren. Ongeacht hun plaats in ons huishouden of onze buurt, ze nemen hun verantwoordelijkheden uiterst serieus.
Honden communiceren met elkaar door te blaffen. Ze blaffen om te laten zien hoe ze zich voelen, om je te laten weten wat ze nodig hebben of om je te waarschuwen voor eventuele problemen in het gebied.
Ze kunnen emoties tonen zoals zorgen, woede, verveling, isolatie, warmte of dwaasheid.
De Duitse herder is geen hond die willekeurig begint te blaffen, dus als uw hond veel lawaai maakt, is er waarschijnlijk iets mis dat moet worden verholpen.
Als u een hondenbezitter bent en geen duidelijke gevaren rond uw huisdier opmerkt, moet u toch op zijn of haar lichaamstaal letten en alternatieve opties overwegen.
Uitzoeken wat ze nodig hebben, zou stap één moeten zijn. Elke dag moeten ze toegang hebben tot voldoende schoon water en voedzaam voedsel. Ze hebben veel tijd nodig om rond te rennen en in de frisse lucht te spelen, evenals veel genegenheid en aandacht om ze te laten weten dat ze gekoesterd worden. Ze hebben een stressvrije omgeving nodig om thuis uit te rusten en te ontspannen.
Als de eigenaar deze zaken al heeft gecontroleerd en de hond nog steeds overmatig blaft, is de volgende stap het observeren van de lichaamstaal van de hond. Als uw hond blijft blaffen en terugloopt naar de deur die naar de achtertuin leidt, moet hij mogelijk naar het toilet of wordt hij gealarmeerd door iets buiten.
Maakt de Duitse Herder nog andere geluiden dan blaffen?
De Duitse herder heeft, net als andere hondenrassen, veel verschillende vocalisaties. Grommen, huilen en janken zijn allemaal voorbeelden van geluiden die helpen bij communicatie.
Duitse herders kunnen hun menselijke vrienden niet vertellen wanneer ze gekwetst, verdrietig of anderszins ongemakkelijk zijn, omdat ze de taalvaardigheid missen om deze emoties te uiten. Hun lichaamstaal en verschillende geluiden (waaronder geblaf) dienen als hun belangrijkste middel om deze ideeën over te brengen.
Veel mensen kunnen worden afgeschrikt door de neiging van de Duitse herder om te blaffen en andere vocalisaties, maar u kunt er zeker van zijn dat deze geluiden niet willekeurig zijn. Klinkt als gekreun als ze gaan liggen of andere geluiden die niet op jou lijken te zijn gericht, kunnen worden genegeerd. Mensen, laten we eerlijk zijn, maken geluiden voor elkaar en voor onszelf.
Alle aanvullende geluiden die gepaard gaan met sterke uitingen van emotie of fysieke intensiteit verdienen onmiddellijke aandacht.
Hoe kan ik mijn Duitse herder helpen stil te zijn?
De meest effectieve strategie om overmatig blaffen en andere verstoringen te verminderen, is training. De Duitse herder leert de normen van het huishouden, evenals de sociale en persoonlijke verwachtingen van de mensen in hun leven.
Elke hond moet, net als elk kind, op een bepaald moment in zijn leven een vorm van training ondergaan. Door training krijgen ze de kennis en vaardigheden die van hen een goed aangepaste, prettige hondengenoot zullen maken. Goede gewoonten worden aangemoedigd en schadelijke worden ontmoedigd.
Het goede nieuws is dat Duitse herders, net als andere slimme honden, snel en gemakkelijk kunnen trainen. Als ze de juiste procedures worden geleerd, blinken ze uit.
Het is het beste om meteen te beginnen met trainen met de fokker. Nadat hun training is voltooid, hebben ze een meester nodig die toezicht op hen houdt en ervoor zorgt dat ze zich aan de regels houden. Om de beste resultaten te krijgen, moeten ze krachtig maar met mededogen worden herinnerd aan wie de autoriteit heeft.
Sommige van deze signalen kunnen verbale verzoeken zijn om te gaan zitten of stil te zijn.
Ze zijn toegewijd aan hun menselijke families en reageren goed op instructies, aangezien ze van nature beschermend zijn en ook genieten van het gezelschap van hun meesters.
Moet een Duitse herder geleerd worden niet te blaffen?
Nee. De Duitse herder gebruikt, zoals elke hond, blaffen als een effectieve communicatiemethode. Honden van alle rassen gebruiken blaffen als een middel om hun behoeften, wensen, gedachten en emoties te communiceren. Wanneer een hond blaft, is dat meestal omdat ze iets verdachts in hun buurt hebben opgemerkt en u daarop willen attenderen.
De Duitse herder zal leren wat er van hem wordt verwacht met betrekking tot blaffen en andere geluiden met consistente training en versterking. Ze zullen gebruiken wat ze hebben geleerd en blaffen op gepaste tijden.
Zijn er bepaalde momenten waarop de Duitse herder meer geneigd is te blaffen?
Ja. Vanwege hun ijverige aard hebben Duitse herders de neiging om te blaffen om zeer essentiële redenen, zoals het waarschuwen van het huishouden voor dreigend gevaar of het wekken van de aandacht van een potentiële aanvaller. Ze kunnen ook meer blaffen als ze angstig zijn of een agressieve persoonlijkheid hebben.
Te veel blaffen op ongelegen momenten kan gesproken bevelen vereisen. In het geval dat dit niet werkt, kan een reis naar de dierenarts in orde zijn.
Signaleert blaffen een gezondheidsprobleem?
Beide, in zekere zin. Een blaffende Duitse herder heeft misschien niets serieus mis met hem, maar het kan een indicatie zijn dat hij zich ongemakkelijk voelt of gewond is geraakt.
Een mogelijke indicator hiervan is overmatig geblaf of andere non-verbale signalen die wijzen op angst. Hun verzorger of familieleden moeten informeren naar hun huidige staat van nood.
Als een grondig onderzoek van hun lichaamsbouw de oorzaak van de aandoening niet aan het licht brengt, is het tijd om de dierenarts in te schakelen. Overmatig blaffen kan af en toe wijzen op ernstigere gezondheidsproblemen.
Angst, en meer specifiek verlatingsangst, is in verband gebracht met overmatig blaffen. Er kan een genetische aanleg zijn voor verlatingsangst bij bepaalde hondenrassen. Deze categorie omvat de Duitse herder.
Ze ontwikkelen een diep gevoel van gehechtheid aan hun menselijke familie of verzorger en zijn daarom zeer toegewijde en aanhankelijke huisdieren. Het zijn misschien sterke, atletische en capabele individuen, maar ze floreren door de band die ze delen.
Vanwege hun niet-aflatende loyaliteit zijn ze uitstekende waakhonden en andere vormen van bescherming.
Deze neiging om op elkaar te letten en de sterke gehechtheid die vormen kunnen problemen veroorzaken als ze te lang uit elkaar zijn. Dieren kunnen stress en verlatingsangst ervaren als hun menselijke verzorger ze voor langere tijd alleen moet laten.
Het is mogelijk dat dit psychische probleem zich manifesteert in storend gedrag, zoals onophoudelijk blaffen. In zeldzame gevallen kan een reis naar de dierenarts in orde zijn, maar over het algemeen kunnen ze het aan.
Als je ze niet voor langere tijd alleen laat, zullen ze geen verlatingsangst ontwikkelen, wat kan leiden tot blaffen of andere ongewenste gewoonten.
Kortom, overmatig of ongecontroleerd blaffen is een negatief gedrag. We verwachten niet dat dit een probleem zal zijn voor Duitse herders.
De beste manier van handelen is om goed te letten op de berichten die ze proberen over te brengen door middel van hun frequente, maar zeldzame blaffen.
Hun gezondheid kan in stand worden gehouden door de zorgvuldige aandacht van de eigenaar voor al hun behoeften, zowel fysiek als emotioneel, en door regelmatig kansen te bieden voor sociale interactie. Dat verkleint de kans op problemen veroorzaakt door blaffende honden.
Een goed opgevoede hond is een teken van een gezonde, gelukkige en geliefde Duitse herder.
