Slangen glijden rond en bewegen anders dan andere dieren. Maar hoe doen ze dit? Hebben slangen botten die deze beweging helpen?
Omdat slangen zo flexibel lijken, is het gemakkelijk te geloven dat ze geen botten hebben. Veel mensen denken dat het ongewervelde dieren zijn vanwege de manier waarop ze kunnen bewegen en hun lichaam om verschillende objecten kunnen wikkelen.
Hebben slangen botten?
In tegenstelling tot wat je zou denken, hebben slangen wel degelijk botten. Slangen kunnen honderden botten hebben op basis van hun grootte en soort. In tegenstelling tot zoogdieren hebben slangen echter slechts een paar soorten botten, waaronder de schedel, kaken en ruggengraat met de wervels en ribben.
Door hun unieke lichaamsvorm zijn de inwendige organen van slangen een beetje anders. Bij deze reptielen wordt een derde voorste deel van hun lichaam ingenomen door de keel, terwijl de andere organen, waaronder de nieren, lever, longen en maag, langwerpig van vorm zijn in de rest van hun lichaam.
We bestuderen al jaren slangen en zijn ons bewust van elk klein detail van deze verbazingwekkende reptielen. In dit artikel zullen we de structuur van een gemiddelde slang ophelderen, inclusief de botten die ze hebben en hoe hun lichaam hen in het wild helpt.
De basisstructuur van een slang
Er zijn in wezen twee soorten dieren: gewervelde dieren en ongewervelde dieren. Gewervelde dieren hebben een ruggengraat, terwijl ongewervelde dieren dat niet hebben. Hoewel dit misschien moeilijk te geloven is, zijn slangen, net als alle andere reptielen, vogels, zoogdieren en vissen, gewervelde dieren.
Het binnenste skelet is aanwezig in al deze soorten. Botten geven ons lichaam structuur en ondersteuning. Onze spieren zijn verbonden met onze botten, waardoor we kunnen bewegen wanneer we ze samentrekken. Slangen hebben een groot aantal botten nodig om zowel flexibel als sterk te zijn.
Aantal botten in slangen
Slangen hebben maar een paar soorten botten in vergelijking met zoogdieren en andere dieren, maar die botten zijn hoog in aantal. Het totale aantal botten dat een slang heeft, is afhankelijk van de soort.
Een adder met een korte body, zoals de puff-adder, heeft bijvoorbeeld ongeveer 180 wervels in zijn ruggengraat. Aan de andere kant kan een slang met een lang lichaam, zoals de mamba, tot 400 wervels hebben. Deze wervels zijn verbonden met een paar ribben.
Ribben en wervels
Slangen hebben elastische ruggengraat bestaande uit ribben en wervels en schedels en kaken die tanden bevatten. Met uitzondering van de staart, die geen ribben heeft, heeft elke wervel twee ribben. De eindwervels worden op hun plaats gehouden door benige verlengingen aan de voor- en achterkant van de ruggengraat, wat zorgt voor flexibiliteit en toch voorkomt dat de ruggengraat uit positie schuift.
Zygapophyses zijn benige uitsteeksels die aan de voor- en achterkant van elke wervel worden geplaatst, zoals bij de meeste reptielen, maar een slang heeft een extra set aan de voor- en achterkant van elke wervel. Dit houdt in dat elke wervel in het wervelkanaal van de slang op vijf locaties articuleert met de volgende wervel, wat resulteert in robuuste gewrichten.
Een eenzaam slangengewricht is op zichzelf niet elastisch, maar de ongelooflijke flexibiliteit van de slang is te danken aan het toenemende aantal.
De ribben van een slang verenigen zich niet en hebben vrije uiteinden. Dit maakt zowel uitzetting als samentrekking mogelijk bij het eten van prooien die veel groter zijn dan de slang.
Als een cobra bijvoorbeeld een kap bouwt, trekt hij zijn bovenste ribben omhoog. Als verdedigingstechniek trekt de hognose-slang zijn ribben naar binnen en richt zich op. Doordat de slang geen borstbeen heeft, is het ook gemakkelijker om prooien te eten.
De ribben van een slang zijn gebogen en flexibel, met vorken op de eindribben. De ingewanden van de slang, die lang en dun zijn zoals de reptielen, worden erdoor beschermd.
Omdat slangenribben niet aan een borstbeen zijn bevestigd zoals menselijke ribben, kunnen ze zich uitstrekken om enorme prooien te accepteren, net als de kaken van de slang. De koningscobra is uniek omdat hij zijn voorste ribben kan optillen en uitzetten tot een kap om zijn gevaar over te brengen.
De schedel en kaken
Het dilemma van een slang is dat het een roofdier is met een slank lichaam en geen aanhangsels om een prooi mee te grijpen en vast te houden. Zelfs als een slang het soort tanden zou hebben dat je in de kaken van leeuwen en luipaarden ziet, zou dit het eten van prooien een uitdaging maken. Dus hoe eet een slang, die geen poten heeft,?
Slangen moeten hun prooi op de een of andere manier verlammen, dus ze verpletteren of vergiftigen het tot de dood. Sommige slangen slikken hun prooi echter door terwijl deze nog ademt. De elastische schedelbotten van de slang komen hier in het spel. De kaak strekt zich uit, afhankelijk van de grootte van de prooi.
De bovenkaak bestaat uit verschillende botten die bij elkaar worden gehouden door buitengewoon elastische ligamenten. Omdat deze ligamenten zo soepel zijn, kunnen ze de botten omhoog en naar buiten trekken.
De onderkaak bestaat uit twee lange botten die aan de zijkanten zijn verbonden door flexibele ligamenten die aansluiten op de achterkant van de schedel. Deze botten kunnen naar beneden en naar buiten openen omdat de hogere botten naar boven en naar buiten kunnen bewegen.
Hierdoor kan de slang een prooi eten die tot drie keer zijn eigen grootte is.
De hoektanden van de slang zijn sterk genoeg om de prooi vast te houden, maar ze kunnen niet kauwen. De hoektanden van de slang grijpen de prooi en duwen hem door de nek van de slang heen en weer te bewegen. Omdat dit lang kan duren, strekt de slang zijn luchtpijp uit zijn mond om in te ademen.
Slangen moeten ook regelmatig hun tanden vervangen.
Resterende ledematen van slangen
Slangen stammen af van hagedissen en eeuwen geleden ontdekten sommige hagedissen met kortere poten dat ze een voordeel hadden in specifieke situaties. Als gevolg hiervan werden de benen van deze groep steeds korter.
Het kenmerk werd van generatie op generatie doorgegeven totdat uiteindelijk slangen zonder poten werden geboren. Hoewel moderne slangen geen ledematen hebben, behouden verschillende python- en boa-soorten de rudimentaire achterpoten van de bekkensporen.
Waarom is het nuttig om zoveel botten te hebben?
Het grote aantal botten van een slang verhoogt zijn flexibiliteit. Een gewerveld dier met aanzienlijk minder botten, zoals een mens, zou niet op dezelfde manier kunnen draaien als een slang. Slangen hebben veel botten, die hun wervelkolom helpen versterken en hun ruggenmerg beschermen.
Samenstelling van slangenbotten
Slangenbotten zijn structureel en chemisch vergelijkbaar met die van andere gewervelde dieren. Ze zijn samengesteld uit verschillende verschillende weefsels die samenwerken om een lichte en robuuste structuur te creëren.
Botten bestaan grotendeels uit het eiwit collageen, waardoor ze flexibel zijn en niet kunnen breken. Daarnaast versterken minerale zouten, zoals calciumfosfaat, de botten.
Is het mogelijk dat slangen hun botten breken?
Ja. Hoewel slangen zeer robuust zijn, zijn ze vatbaar voor beschadigde botten. Slangen hebben duizenden ribben die kunnen worden gebroken of beschadigd.
Helaas kunnen slangen in het wild geen behandeling krijgen om hun botten te helpen genezen. Uiteindelijk zullen ze echter vanzelf herstellen.
Is het mogelijk om slangenbotten te eten?
Slangenbotten zijn theoretisch eetbaar, maar alleen omdat ze niet giftig of giftig zijn. Zoals je zou verwachten, zijn slangenbotten, zoals elk soort dierlijk bot, echter niet bijzonder smakelijk! Om nog maar te zwijgen van het feit dat slangenbotten klein en dun zijn, waardoor ze vatbaar zijn voor versplintering.
Als ze scheuren of schade aan je spijsverteringsstelsel veroorzaken, kan dit complicaties voor je veroorzaken, dus het is het beste om ze niet te consumeren.
