Honden zijn dol op botten, maar voordat je er een met je aanwijzer in de achtertuin gooit, moet je je dierenarts raadplegen om er zeker van te zijn dat het veilig is.
Hoewel pointers aan botten kunnen en zullen knagen, is dit niet altijd aan te raden voor hun gezondheid. Geef uw aanwijzer koste wat het kost geen botten van ongelooide huid, varkensbotten, ribben of gekookte botten. Blijf weg van het merg en de kleine botten.
Of wijzers al dan niet botten moeten hebben, is een fel omstreden kwestie. Hoewel het niet wordt geadviseerd, gaan sommige eigenaren door en doen het toch vanwege de beloningen die ze ontvangen. Om hun gezondheid en veiligheid in elke omgeving te waarborgen, is het van cruciaal belang om alle relevante aspecten af te wegen voordat u een definitieve beslissing neemt.
Botten geven aan wijzers
Vanwege de ernstige risico’s, mag u uw hond nooit een bot geven. Het is echter een algemeen gebruik om hoektanden van botten te voorzien, en dit wordt al generaties lang als een cliché geaccepteerd.
Dierenartsen hebben hierover enigszins verschillende meningen, maar het controversiële karakter van het debat doet ons aarzelen. U moet voorkomen dat u uw aanwijzer enige vorm van bot geeft, omdat de mogelijke negatieve effecten meestal opwegen tegen de mogelijke positieve.
Wat u ook doet, u mag uw hond nooit en te nimmer de volgende soorten botten geven:
- skeletresten van een varken
- de ribbenkast
- fragmenten van kippenskeletten
- huiden en skeletten
- een complete set geroosterde skeletten
Het is waar dat sommige botten iets veiliger zijn dan andere, maar zelfs die hebben hun eigen gevaren en gevaren. Je aanwijzer kan nog steeds worden beloond en hun destructieve kauwneigingen kunnen worden beteugeld zonder het gebruik van een bot.
Er moeten enkele voordelen zijn aan het knagen aan botten, anders zou het onderwerp niet ter discussie staan. In wat volgt, zal ik dieper ingaan op zowel de voordelen als de risico’s.
Botten om volledig te vermijden
Zoals zojuist besproken, zijn er enkele absoluut verboden botvariëteiten.
Varkensvlees en ribben worden meestal achter elkaar vermeld, omdat ze zeer gemakkelijk breken, breken en splinteren, zelfs als ze vers zijn.
Botten die gekookt zijn, zijn hetzelfde. Behalve dat het bot brosser wordt, vergroot koken ook het risico op botbreuken. Stukken bot kunnen zich nestelen in de slokdarm of darmen van uw aanwijzer en verstoppingen, scheuren of lekke banden veroorzaken.
Dit kan grote schade en pijn veroorzaken voor uw aanwijzer, waardoor snelle medische hulp nodig is. Dit is precies waarom deze botten zo beperkt zijn in het eten van honden.
De veiligere opties
In de ogen van de wet is geen enkel bot volkomen veilig voor honden. Hoewel sommige keuzes in het verleden misschien minder gevaarlijk waren, is het belangrijk om te onthouden dat vrijwel elke keuze een zekere mate van gevaar met zich meebrengt.
Anatomisch gezien kunnen botten worden opgesplitst in twee verschillende groepen:
- eetbaar
- recreatief
Vanwege hun kleine formaat vormen eetbare botten een grotere bedreiging dan recreatieve botten. Botten van rauw gevogelte, zoals kip en kalkoen, worden vaak gebruikt als eetbare alternatieven vanwege hun holle binnenkant en relatief gemakkelijk kauwen.
Kleine botten, zoals die bij pluimvee, vormen een gevaar voor honden, omdat ze ze eerder in hun geheel doorslikken en er niet op kauwen. Pijn, geblokkeerde afvoer en tranen zijn allemaal mogelijke resultaten.
Botten die voor recreatie worden gebruikt, zijn veel groter, sterker en bevatten meer merg dan botten die voor voedsel worden gebruikt. Voorbeelden van zulke dingen zijn:
- een flink stuk vlees of bizons dijbeen
- Bot uit de heupstreek van een bizon of koe
- Schenkel van rundvlees
In vergelijking met kleinere botten, zijn de grotere veel moeilijker in stukjes te breken die klein genoeg zijn om je gretige aanwijzer in te laten stikken.
De recreatieve botten zijn de veiligste optie als u heeft besloten uw hond op een bot te trakteren.
Houd er rekening mee dat als u uw aanwijzer elke soort of maat bot aanbiedt, u het risico loopt te stikken.
Botten zijn aantrekkelijk voor eigenaren omdat ze een schat aan mineralen en voedingsstoffen kunnen leveren. Behalve dat het een leuke bezigheid is, heeft recreatief kauwen op botten gezondheidsvoordelen voor de hond, waaronder tandenpoetsen en tandvleesstimulatie. Gebleken is dat botstructuur een beschermend effect heeft tegen tandvleesaandoeningen.
Maar maak je geen zorgen; er zijn andere manieren om het goede gebit van uw hond te behouden. Praat met uw dierenarts over de tandheelkundige zorgbehoeften van uw aanwijzer, en zij kunnen u aanbevelingen op maat geven. Bovendien kunnen ze je vertellen op welke botten je aanwijzer veilig kan knagen.
Als een Pointer niet voldoende wordt gestimuleerd door spel en oefening, kan hij of zij zijn toevlucht nemen tot destructief kauwen als een vorm van amusement. In vergelijking met het bieden van botten als uitlaatklep voor het kauwen, is het een veel betere en efficiëntere oplossing om het trainings-, spel- en oefenregime van uw aanwijzer aan te passen aan zijn of haar behoeften.
Als het gaat om het belonen van uw aanwijzer voor training en andere activiteiten, kunnen gewone traktaties net zo nuttig zijn als een bot.
Gevaren van het geven van uw pointerbotten
Vanwege de variabiliteit, zelfs binnen een enkel ras, kan het moeilijk zijn om definitieve richtlijnen te ontwikkelen.
Af en toe raken honden te opgewonden en proberen ze het bot doormidden te knagen voordat ze het heel doorslikken. In het licht van wat al is gezegd, vormt dit een aanzienlijke bedreiging. Als ze worden ingeslikt, kunnen ze verstikking of andere ernstige gezondheidsproblemen voor honden veroorzaken.
Vanwege hun neiging om te kauwen, lopen pointers ook een iets groter gevaar. Gebrek aan fysieke activiteit en mentale stimulatie dragen in belangrijke mate bij aan dwangmatig kauwen.
Vernietiging en obstructie
Kauwen op of verslinden van botten kan verstoppingen en scheuren veroorzaken, en het is niet alleen bij overijverige aanwijzers. De mogelijkheid van een botbreuk bestaat bij elk individu.
Pointers zijn vastberaden en hebben krachtige kaken. Hun voldoening komt van het afscheuren van een stuk van wat ze ook eten. Stukjes bot, hoe groot of klein ook, kunnen gevaarlijk zijn voor de gezondheid van uw aanwijzer als hij ze probeert door te slikken.
Maag- en darmobstructies kunnen ook worden veroorzaakt door botten die in hun geheel of in grote stukken zijn doorgeslikt. Problemen die kunnen ontstaan door het inslikken van botfragmenten of kleine botten zijn:
- Krukimpactie en baarmoederbloeding
- Peritonitis
- De slokdarm, luchtpijp, maag en darmen zijn allemaal vatbaar voor blokkades en verwondingen.
Honden met het niveau van enthousiasme en ongeduld van de Pointer zullen waarschijnlijk geen bot kauwen tot het punt waarop het niet langer gevaarlijk is om het in te nemen. Het is veiliger om er helemaal bij weg te blijven.
Pancreatitis
Pancreatitis is een ander risico als het gaat om het behandelen van uw aanwijzer met een bot. Vanwege het hoge vetgehalte vormt het merg dat aanwezig is in botten die bedoeld zijn voor recreatief gebruik een gezondheidsrisico voor pointers.
Pointerhonden hebben van nature een iets grotere kans om deze ziekte op te lopen. Op dezelfde manier dat u uw aanwijzer niet te veel vette lekkernijen moet geven, moet u ook de hoeveelheid beenmerg die hij eet beperken.
Beste praktijken voor botten als u ervoor hebt gekozen
Hier zijn enkele dingen om in gedachten te houden als u uw aanwijzer een bot wilt geven.
Bied een aanwijzer nooit een soort gekookt bot aan, vooral geen bot van varkensvlees of ribben, aangezien dit het allerbelangrijkste advies is dat ik kan geven. Het is het beste om uit de buurt te blijven van kippen- en kalkoenbotten, die een ernstig verstikkingsgevaar opleveren.
De vuistregel is om je pointer nooit botten te geven die kleiner zijn dan hun snuit. Als ze te gretig worden, kunnen ze proberen het bot heel door te slikken. Het is een effectieve strategie om die drang in hen te ontmoedigen.
Het is het beste om je aanwijzer een bot aan te bieden tot nadat hij klaar is met eten, zodat er minder risico is dat hij zal proberen het in zijn geheel op te eten. Met een beetje geluk is een bot tijdens het eten leuker om op te kauwen dan om te eten.
Geef uw aanwijzer nooit een bot om langer dan 15 minuten op te kauwen. Als je meer tijd krijgt om ergens aan te knagen, verzwakt de structuur ervan. In dezelfde geest, laat je aanwijzer niet de hele dag vrij heersen over een botschotel.
Houd ze ook in de gaten wanneer ze aan hun botten knagen om er zeker van te zijn dat ze zichzelf geen kwaad doen.
Er zijn een paar universele waarheden die van toepassing zijn wanneer u uw hond een bot geeft om op te kauwen.
- Als uw hond lijdt aan pancreatitis, moet u voorkomen dat u hem botten geeft.
- Als u weet dat uw hond zal proberen het bot in zijn geheel in te slikken, geef het hem dan niet. Nooit een goede zaak om te gebeuren.
- Als uw hond tandheelkundig werk nodig heeft vanwege schade of verlies, moet u hem geen bot geven.
Het is het beste om af te zien van het voeren van hondenbotten, maar als het moet, zijn er verschillende dingen waarmee u rekening moet houden om de veiligheid van de honden te waarborgen.
U moet uw gezond verstand gebruiken wanneer u uw hond beloont met een bot. Als u uw aanwijzer een bot wilt geven, is het essentieel om een dierenarts te vragen naar de juiste procedure. Op basis van hun kennis en ervaring kunnen zij u risicobeoordelingen en suggesties geven.
